Niteczką po papierze...

Od kilku miesięcy przyczajałam się, żeby popełnić coś haftem matematycznym. Na forach robótkowych i blogach podziwiałam cuda wykonane tą właśnie techniką, a prawdziwym przedmiotem kultu stała się dla mnie zakładka, którą otrzymałam od Splocika, a o której pisałam już wcześniej TUTAJ . Wreszcie w sobotę "nadejszła ta wiekopomna chwila", wybrałam motyw, naczytałam się instrukcji, zaczęłam dziurkować kartonik i... WSIĄKŁAM!!! Technika ta bardzo mi odpowiada. Najmniej przyjemne było dla mnie dziurkowanie kartonika, ale to wina narzędzia (rzeczone narzędzie to ogromna agrafka lekko poddana modyfikacjom). Nie mogłam uwierzyć, że kilka nitek przeplecionych przez dziurki może dać całkiem ciekawy efekt. Pierwsze moje matematyczne dziełka znalazły swoje miejsce na kartkach imieninowych, które dzisiaj powędrowały do dwóch Szanownych Solenizantek :)

Poniżej kilka ujęć moich dzieł. Powiem nieskromnie, że jak na pierwszy raz to wyglądają całkiem interesująco.

Echa komentarzy:

Splocik - dziękuję za odwiedziny :) Bardzo często wpadam do Ciebie z wizytą. Choć nie zawsze mam czas napisać parę słów, to wiedz, że jestem Twoją wierną fanką :) Moje wykształcenie przeważnie zawsze i tak "wypływa" na rozmowie z potencjalnym pracodawcą, więc gdybym coś pominęła, to trochę "łyso" byłoby mi się potem tłumaczyć :) Roślinki rosną jak szalone. Pozdrawiam serdecznie, życzę dużo zdrowia i mam nadzieję, że niedługo będziesz mogła coś nowego u siebie napisać :)

Elamika - dziękuję za odwiedzinki. Gdy wpadam do Ciebie z wizytą, to wręcz DELEKTUJĘ SIĘ każdym postem napisanym przez Ciebie i okraszonym wspaniałymi zdjęciami. W imieniu rodzeństwa dziękuję za gratulacje :) Niecierpliwie czekam na truskaweczki, mniam...Futrzak bardzo dobrze pilnuje gardenii, a jedno spojrzenie na jego zadowoloną mordkę od razu poprawia mi humor :) Pozdrawiam serdecznie :)